ವೃದ್ಧಾಪ್ಯವು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಹಲವು ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಧಿಸುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸಾದಂತೆಲ್ಲ ದೇಹ ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸ್ನಾಯು – ಮೂಳೆಗಳು ತಮ್ಮ ಬಲವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ದೃಷ್ಟಿ ಮಂದವಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಅಂಗಾಂಗಗಳು ಅಶಕ್ತವಾಗಿ ಅದು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಮೆದುಳಿನ ಕಾರ್ಯಗತಿ ಕೂಡಾ ನಿಧಾನವಾಗುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿಯೇ ಬಹುತೇಕ ವೃದ್ಧರು ಮರೆವಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಒಳಗಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಹೊಸತನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಕಷ್ಟ ಪಡುವುದು. ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ; ಮತ್ತು ಇದು ದೈಹಿಕ ಹಾಗೂ ಮಾನಸಿಕ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ.
ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಮ್ಮ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿರುವ ದೈಹಿಕ ಹಾಗೂ ಬೌದ್ಧಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳ ಜೊತೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೂ ಇತರರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇಳಿ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಗಂಭೀರ ಕಾಯಿಲೆಗಳು ಇಲ್ಲವೆಂದಾದರೆ, ಅಂಥವರು ವೃದ್ಧಾಪ್ಯಕ್ಕೆ ಬೇಗ ಹೊಂದಿಕೊಂಡುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ, ಧಿಡೀರನೆ ಗಂಭೀರ ಕಾಯಿಲೆಗೆ ಒಳಗಾಗುವ ವೃದ್ಧರಿಗೆ ಇಂಥಾ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಬಹಳ ಕಷ್ಟ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಔಷಧ ಮತ್ತಿತರ ಸವಲತ್ತುಗಳಿಗಾಗಿ, ಯೋಗಕ್ಷೇಮ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಇತರರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ, ಅವರ ಈ ಅವಲಂಬನೆಯ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯು ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರ ಮೇಲೆಯೂ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಕಾಯಿಲೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿರುವ ವೃದ್ಧರ ಪಾಲನೆಗೆ ಸಮಯ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಮೊದಲಾದ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯು ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯನ್ನೂ ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒತ್ತಡ ಹೇರುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಧಿಡೀರನೆ ಬಂದೊದಗಿದ ಅನಾರೋಗ್ಯ ಅವರನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ವಿಪರೀತ ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತದೆ., ಹಣ ಕಾಸಿನ ಚಿಂತೆಯೂ ಕಾಡತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಖಿನ್ನತೆ, ಉದ್ವೇಗ ಮತ್ತಿತರ ಮಾನಸಿಕ ಕಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗುವ ಆತಂಕವೂ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.
ತಂದೆ / ತಾಯಿಯರ ಪಾಲನೆ ಮಾಡುವುದು
ವೃದ್ಧ ತಂದೆ / ತಾಯಿಯರು ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಈಡಾದಾಗ ಅವರ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುವುದು ಸವಾಲಿನ ಕೆಲಸ. ನಿಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು, ಉದ್ಯೋಗ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಪಾಲನೆ ಪೋಷಣೆಯ ಕೆಲಸವೂ ಹೆಚ್ಚುವರಿಯಾಗಿ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅವರ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಹಣದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ, ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವುದು, ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಔಷಧಗಳನ್ನು ಕೊಡುವುದೇ ಮೊದಲಾದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ವಹಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಎಲ್ಲವೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಯಾತನೆ ಪಡುವಂತೆ ಮಾಡಬಹುದು. ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ/ತಾಯಿಯ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಸ್ಥಿತಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಭಾವೋದ್ವೇಗಕ್ಕೆ ಒಳಪಡಿಸಬಹುದು. ನಿಮ್ಮ ಉದ್ಯೋಗ ಮೊದಲಾದ ಕರ್ತವ್ಯಗಳಿಂದಾಗಿ ಕ್ರಮೇಣ ನೀವು ಅವರ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಲು ಸಮಯ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಹೋಗಬಹುದು. ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಂತೆ ಪೋಷಕರ ಪಾಲನೆಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವುದು ಮತ್ತೂ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲು.
ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೀಡಾದ ತಂದೆ /ತಾಯಿಯರು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಅವರನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರಬೇಕೋ ಅಥವಾ ನಾವೇ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿರಬೇಕೋ ಅನ್ನುವ ಗೊಂದಲ ಉಂಟಾಗುವುದೂ ಇದೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ಉತ್ತಮವಾಗಿದ್ದ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಪಾಲಕರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದರೂ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮಕ್ಕಳ ಕರ್ತವ್ಯ ಎಂಬ ರೂಢಿಗತ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದಾಗಿ ಅಂಥ ನಿರ್ಧಾರ ತಳೆಯಲಾರದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಇರುತ್ತಾರೆ. ಇಂಥ ಗೊಂದಲಗಳಿಂದ ಕುಟುಂಬದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೊರೆ ಬಿದ್ದಂತೆ ಆಗುವುದು. ಒತ್ತಡವೂ ಹೆಚ್ಚುವುದು. ದೀರ್ಘಕಾಲ ದೂರವಿದ್ದು, ಅನಾರೋಗ್ಯದ ನಿಮಿತ್ತ ಪುನಃ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ತೊಡಗಿದರೆ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಘರ್ಷಣೆಗಳು ಶುರುವಾಗುವ ಅಪಾಯವೂ ಇರುತ್ತದೆ. ತಲೆಮಾರುಗಳ ನಡುವಿನ ಅಂತರ, ಮಕ್ಕಳ ಕುಟುಂಬದ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯೊಂದಿಗೆ ತಂದೆ/ತಾಯಿಯರು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಚಡಪಡಿಕೆ, ಅಥವಾ ಅವರ ರೀತಿನೀತಿಗಳೊಡನೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಾಗದೆ ಉಂಟಾಗುವ ಮುಜುಗರಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದೂ ಒಂದು ಸವಾಲು.
ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು / ಪಾಲಕರು ಅನಾರೋಗ್ಯಪೀಡಿತ ವೃದ್ಧರ ಬಗ್ಗೆ ತಾತ್ಸಾರ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದುಂಟು. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು / ಪಾಲಕರ ಅತಿರೇಕದ ಕಾಳಜಿಯಿಂದಾಗಿ ವೃದ್ಧರಿಗೆ ತಾವು ಬಂಧನದಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗುವುದೂ ಉಂಟು.
“ವೃದ್ಧಾಪ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಲ್ಲಾ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನ ಘನತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸಾಗಿದಂತೆ ಭಾವಿಸತೊಡಗುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಅವರನ್ನು ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ಕ್ಲಯೆಂಟ್ ಗಳ ಜೊತೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಎಲ್ಡರ್ಸ್ ಕೇರ್ ಸರ್ವಿಸಸ್ ಕನ್ಸಲ್ಟೆನ್ಸಿ ನಡೆಸುವ ನ್ಯೂರೋಸೈಕಾಲಜಿಸ್ಟ್ ತನ್ವಿ ಮಲ್ಯ. “ಸ್ವತಃ ಮಕ್ಕಳೇ ತಮ್ಮ ತಂದೆ / ತಾಯಿಯರನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಾಗ, ಅದಲುಬದಲಾದ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ವಹಣೆಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ” ಎಂದೂ ಅವರು ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಡುತ್ತಾರೆ.
ಪಾಲಕರಾಗಿ ನೀವೇನು ಮಾಡಬಹುದು?
ಅವರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರಿಯಿರಿ : ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು (ಈಗ ತಾನೇ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿರುವವರು ಅಥವಾ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವವರು) ತಮ್ಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ. “ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಇನ್ಯಾರದೋ ಅವಲಂಬನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಯೋಚನೆಯೇ ನೋವುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಎಷ್ಟು ಮಾನಸಿಕ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಕಡಿಮೆಯೇ. ಇದರಿಂದ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಬೇಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಪಾಲಕರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸೈಕಾಲಜಿಸ್ಟ್ ಡಾ.ಗರಿಮಾ ಶ್ರೀವಾಸ್ತವ.